Voelde jij je als kind onbegrepen?

Dat is heus niet altijd een drama, maar soms heeft het een diepe impact op het leven van een kind als je niet gezien wordt. In mijn praktijk kom ik af en toe schrijnende gevallen tegen van volwassenen die als kind te maken hadden met ouders die dat niet hebben begrepen. Wat te denken van die extraverte moeder, die haar introverte kind naar een psychiater stuurde toen ze 5 jaar (!) was, omdat de moeder niet begreep dat ze zo introvert was. Dat meisje was gewoon zichzelf aan het zijn en was daar helemaal tevreden mee. Of wat denk je van die moeder die haar kind op jonge leeftijd vaak in een kast opsloot, omdat de moeder doodsbang was voor de spirituele krachten van haar dochter. Was dat meisje evil? Nee, haar moeder was bang voor het onbekende. Dus stopte ze het onbekende maar weg. Of de vele kinderen die merkten dat hun gaves, die ze zelf zo normaal vonden, niet erkend en herkend werden door hun omgeving. En daarom uit pure wanhoop zelf hun helderheid dichtgooiden om maar geaccepteerd te worden door hun omgeving.

Wat daarbij ook niet meehelpt is als volwassenen tegen kinderen zeggen dat ze het zich allemaal maar verbeelden. Als een groot mens dat tegen een kindje zegt, heeft dat heftige gevolgen als dat kind aanneemt dat dat de waarheid is. Zo jammer! Bij kinderen is namelijk de spreekwoordelijke sluier nog niet neergedaald: die magische wereld is namelijk misschien wel meer waarheid dan je denkt. Die onzichtbare vriendjes van een kind bijvoorbeeld zijn het team van gidsen en beschermengelen van dat kind. Volwassenen zijn het directe contact kwijt geraakt, maar kinderen hebben daar nog gemakkelijk contact mee. Totdat een volwassene zegt dat het onzin is. Daarbij doen volwassenen, door bijvoorbeeld alcohol te drinken, aardig hun best om niet in contact te staan met die magische wereld. Alcohol haalt de scherpe kantjes eraf, maar het gooit ook een roesje over heldere waarneming. Tja… dus wie moet je nou geloven?? Maar goed, nu dwaal ik af…

Zelf je ouders uitkiezen

Waar het mij nu om gaat heeft met een ander aspect hiervan te maken. Het is een andere manier van kijken naar het probleem van onbegrepen voelen. Weet jij dat jij zelf je ouders hebt uitgekozen? “Hè wat??!!”, hoor ik je nu zeggen. Dat snap ik. Iedereen mag geloven wat hij of zij wil is mijn motto. Dus als je mij nu helemaal cuckoo vindt, dan hoop ik dat je dat constateert maar dat je wel verder wil lezen.

Voor een energetisch werker zijn onzichtbare dingen zichtbaar als je helderziend bent. Ook kan er gecommuniceerd worden met voor het blote oog onzichtbare zaken. Ik ben alle helders: voornamelijk helderziend, helderwetend en heldervoelend, maar ook wel eens helderruikend en helderproevend. Gepassioneerd werk ik in mijn praktijk met mijn gaves en ik kan er echt onmogelijk meer onderuit: het principe ‘vorige levens’ bestaat! Ik heb er teveel gezien om het bestaan ervan te kunnen ontkennen. Wil je daarom met mij meegaan met het idee dat we een ziel hebben en dat die ziel hier al vaker is geweest en wellicht nog wel vaker gaat komen?

Van het ene leven naar het volgende leven gaan

Nou, sta dan ook alsjeblieft open voor het volgende. Het proces van de ziel gaat namelijk als volgt. In het leven hiervoor heb je dingen geleerd. De lessen die je in dat leven moest leren zijn geleerd en dat leven is toen geëindigd. Maar in dat leven heb je wel een zaadje geplant voor wat daarna komt. Dus daar zit je dan… gezellig in de hemel (of hoe je het wil noemen) op je wolkje. Dan ga je kijken hoe je die volgende lessen, die je geplant hebt met dat zaadje, wil gaan leren in het leven wat gaat komen. Als je dat hebt besloten, dan kies je daarop de plek op aarde en je ouders uit. Op het moment dat het klopt, besluit je ziel dan om weer naar de aarde te komen. De gebeurtenissen van die vorige levens zijn keurig opgeslagen, maar dat weet je meestal alleen onbewust. Overigens, door middel van energiewerk is deze onbewuste informatie wel naar boven te toveren.

Je kiest dus je eigen ouders en de plek uit om de dingen te leren die je wil leren in jouw volgende leven. Jouw ziel ontwikkelt zich hiermee.

Je kiest dus je eigen ouders en de plek uit om de dingen te leren die je wil leren in jouw volgende leven. Jouw ziel ontwikkelt zich hiermee.

“Ja, maar waarom heb ik het dan zo belabberd uitgekozen?”, zou je nu kunnen denken. Als je er middenin zit, dan kan je misschien nog niet begrijpen wat ik nu ga zeggen. In het Engels kan ik dat het beste uitdrukken vanwege de woordspeling: “Your mess is your message”. Als jij je eigen ‘shit’ overleefd hebt, dan heb je genoeg kennis opgedaan om dat door te geven. Omdat jij maar al te goed kan invoelen waar anderen doorheen gaan, kan je je werk beter en gepassioneerder doen dan iemand die dat niet begrijpt.

Heb je al door waarom ik doe wat ik doe? En waarom ik juist mensen aantrek, waarbij ik snel het spreekwoordelijke licht kan aandoen? Omdat ook ik vroeger merkte dat ik anders was met mijn gaves. Daarom besloot ik om sommige delen van mij maar ‘even’ on hold te zetten. Ik had voor dit leven namelijk ook eerst bedacht om andere dingen te leren, waardoor ik nu een super stevige, liefdevolle basis heb om te doen wat ik kom doen op aarde in dit leven. Ik heb geleerd om te zijn wie ik ben, nadat bij mij het ‘licht’ weer werd aangedaan. Ook weet ik wat mijn roeping is: doorgeven en licht brengen. Heerlijk!

Wat kun je ermee?

Zo gaat het ook met de mensen die ik noemde in het begin van dit artikel. Dat introverte meisje van toen is nu een grote meid die heel erg goed aan het kijken is naar wie zij nou eigenlijk zèlf is. Ze weet dat de weg die anderen haar hebben opgelegd niet haar weg was en ze is vastberaden te vinden wat wèl bij haar past. Weet je dat kindje van die kast nog? Zij is nu een volwassen vrouw, die een rijk en veilig leven voor zichzelf heeft gecreëerd, waarin ze in heel snel tempo haar gaves weer aan het omarmen is en ze voelt dingen ijzersterk aan. Ze laat zich door niemand meer van haar pad af brengen. Daarbij heeft ze begaafde kinderen, die zij liefdevol en neutraal kan begeleiden, zodat die kinderen wèl zichzelf kunnen zijn.

En al die kinderen die niet erkend en herkend werden? Ook die staan heel sterk in hun schoenen: want ze weten dondersgoed wat ze willen en kunnen, ook al was de weg ernaar toe soms wel heel heftig.

Moraal van het verhaal: accepteer waar je terecht bent gekomen, wees dankbaar, omarm je levenslessen (hoe twisted jouw manier van leren misschien ook is geweest), laat los, heel en deel daarna wat jij hebt geleerd. En geniet van de voldoening die dat dan geeft!